எங்களது ஒரு விவசாயக் கிராமம். வாய்க்கால், ஏரிகள், கிணறுகள் என்று நீர் நிலைகள் சூழ்ந்த கிராமம். ஆனால் இன்று எல்லாம் வறண்ட நிலையில். மழை என்ற ஒன்றே மறந்து போன பிறகு எங்கள் விவசாயம் நம்பியிருந்ததெல்லாம் ஆழ்துளைக் கிணறுகளை மட்டுமே. ஆயிரம் அடி அல்லது ஆயிரத்து முன்னூறு அடி வரை தோண்டி அங்கு கிடைக்கும் நீர்க்காலகளையும் உறிஞ்சியெடுத்துவிட்டோம். ஆழ்துளைக் கிணறுகளும் இன்றோ நாளையோ என்ற நிலையில் இருக்கின்றன. கிடைக்கும் கொஞ்ச நஞ்ச தண்ணீரில் இரு தென்னை மரங்களின் தாகம் மட்டுமே தீர்க்க முடியும். ஒரு காலத்தில் கரும்பு, நெல், வாழை, மஞ்சள் என்று விளைத்த எங்கள் நிலமெல்லாம் கலகம் செய்து சோளத்துக்கு மாறிவிட்டன. அல்லது சும்மாயிருக்கின்றன.
இந்த நிலை நாங்களே தேடிக் கொண்டது. விவசாயத்துக்குக் கிடைத்த முக்கியத்துவம் நீர் ஆதார மேம்பாட்டுக்குத் தரப்படவில்லை. நிலத்தடி நீர் மேம்படுத்தப்படவில்லை....
